Jak wiemy, temperetury generowanej na styku narzędzia i materiału obrabianego w sposób bezpośredni zmierzyć nie można. Dlatego, w celu wyznaczeia temperatury skrawania wykorzystuje się szereg znawisk towarzyszących procesowi skrawania. Do niedawna wiodącą techniką pomiaru temperatury było wyznaczenie siły termoelektromotorycznej generowanej pomiędzy ostrzem i materiałem obrabianym i na tej podstawie wyliczenie wartości średniej temperatury styku. Ostatnio, dzięki rozwojowi technik pomiarowych, prym wiodą pomiary termowizyjne. Jednak pomiary takie mają zasadnicze ograniczenia. Zaliczyć do nich można: dyskusyjną dokładność wnikającą ze sposobu wzorcowania, oraz możliwość pomiaru temperatury tylko na zewnętrznych powierzchniach obserwowanych stref. Jednak mimo swoich ograniczeń metody te z powodzeniem są stosowane na przykład do weryfikacji poprawności obliczeń symulacyjnych.
Prowadzone przeze mnie badania najpierw skupiały się na wyznaczeniu cieplnych charakterystyk procesu skrawania. Potem głównym celem badań stało się rozpoznanie zjawiska generowania i rozpływu ciepła w strefie skrawania oraz oszacowanie wpływu narzędziowych powłok ochronnych na zmianę dystrybucji ciepła w strefie skrawania. W tym czasie realizowałem badania eksperymentalne z użyciem: techniki termoelementu naturalnego, modelowania analitycznego oraz symulacji komputerowych rozpływu ciepła w strefie skrawania. Obecnie moje zainteresowania skupiają się na określeniu efektywności autorskiego systemu chłodzenia powietrzem zastosowanego przy obróbce żeliwa szarego.